Oleh Azmin Ali
Bajet 2014 bersifat 'Rich Man's Budget, Poor To Get Poorer'. Langkah kerajaan menarik balik subsidi
gula untuk rakyat berjumlah RM551.25 juta dan subsidi minyak masak
untuk rakyat bernilai RM505.4 juta akan terus membebankan rakyat.
Kerajaan wajar memberikan perhatian di atas tuntutan Pakatan Rakyat
supaya memecahkan monopoli industri gula.
Untuk
mencapai matlamat sebuah negara maju dan berpendapatan tinggi,
belanjawan negara perlu menekan prinsip 'fiscal discipline' dan
menggariskan strategi pembangunan yang peduli rakyat.
Belanjawan negara bukan sekadar bertujuan untuk meningkatkan hasil
negara tetapi menguruskan perbelanjaan secara berhemah dan efisien dan
mengambil langkah yang pro aktif untuk membanteras ketirisan dan amalan
rasuah.
Pengagihan kekayaan dan kesenjangan ekonomi
Jomo K.S dalam karya terbarunya berjudul 'Malaysia @50 : Economic
Development, Distribution and Disparities' menegaskan bahawa kesenjangan
pendapatan dan ekonomi telah sekian lama mendominasi perbincangan
ekonomi, sosial dan politik di Malaysia. Hal ini bukan sahaja tidak
selesai malah isu kesenjangan ekonomi, jurang pendapatan antara golongan
kaya miskin telah menjadi perdebatan universal.
Situasi ini
adalah sama seperti yang diungkap oleh Nobel Laureate, Paul Krugman
dalam satu rencana bertajuk Rich Man's Recovery dalam New York Times
dalam satu pemerhatian yang dijalankan di Harvard Business School.
Krugman melihat kesenjangan ekonomi yang melampau dalam komuniti
pelajar telah menggamit perhatian dunia dan amat membimbangkan.
Kata Krugman : "This society claims to reward the best and brightest
regardless of family background but in reality the children of the
wealthy benefit from opportunities and connections unavailable to
children of the middle and working classes."
Menurut Krugman
lagi, kajian ini membuktikan wujudnya kesenjangan pendapatan yang
ketara di antara golongan maha kaya dan mereka yang berpendapatan
rendah. Golongan maha kaya ini menikmati kekayaan di atas kesengsaraan
majoriti yang lain. "If the rich are so much richer than the rest that
they live in a different social and material universe, that fact in
itself makes nonsense of any notion of equal opportunity."
Bajet 2014 Barisan Nasional
Bajet 2014 memperuntukkan sejumlah RM264.2 bilion. Daripada jumlah
ini, RM217.7 bilion adalah anggaran untuk belanja mengurus manakala
RM46.5 bilion adalah bagi belanja pembangunan.
Bajet 2014
masih kekal sebagai bajet defisit. Kerajaan telah meneruskan amalan
bajet defisit selama 16 tahun berturut - turut semenjak krisis kewangan
Asia. Ini merupakan kesinambungan daripada amalan dan perlaksanaan
dasar fiskal semenjak daripada merdeka lagi.
Dalam tempoh 56
tahun negara mencapai kemerdekaan, Malaysia mengalami 'fiscal deficit'
selama 49 tahun dan hanya 7 tahun menikmati 'budget surplus'. Malaysia
menikmati 'budget surplus' selama 5 tahun berturut - turut mulai 1993
iaitu ketika YB Permatang Pauh menerajui Kementerian Kewangan.
Kerajaan pernah menjanjikan bahawa belanjawan negara akan kembali
kepada belanjawan berimbang pada tahun 2005 ; sebaliknya hutang negara
terus membengkak secara berganda di antara tahun 2007 dan 2012 kepada
RM421 bilion. Manakala pendapatan pada kadar 31% daripada RM140 bilion
kepada RM207 bilion. Hutang negara seperti yang dilaporkan oleh Maybank
Berhad bagi tahun 2013 dijangka meningkat kepada RM541.3 bilion dan
akan terus meningkat kepada RM578.4 bilion iaitu 54.7% daripada jumlah
KDNK.
Disiplin fiskal yang lemah menyebabkan hutang negara
terus membengkak. Pada tahun 1998, hutang negara adalah pada tahap 36%
daripada KDNK; meningkat kepada 53% daripada KDNK dalam tahun 2012 dan
dijangka meningkat kepada 54.7% daripada KDNK dalam tahun 2014. Ini
adalah rekod yang tertinggi di Asia Tenggara.
Ia juga
menggamit perhatian rakyat Malaysia kepada persoalan debt -to-revenue
ratio. Dalam tahun 2012, Fitch Rating Agency melaporkan bahawa kadar
debt -to-revenue di Malaysia mencatatkan 246%, semakin hampir kepada
negara Itali yang bergelut dengan masalah hutang pada kadar 261%.
Malaysia di bawah pengurusan Umno hari ini sedang mengalami penyakit
'fiscal fatigue' atau lelah kewangan. Negara tidak mempunyai 'fiscal
space' untuk berbelanja kerana hutang yang terlalu besar dan ia tidak
mempunyai 'political will' untuk memerangi rasuah dan menangani masalah
ketirisan dan salahguna kuasa.
GST membebankan rakyat
GST adalah satu sistem percukaian yang telus, efisien untuk
dilaksanakan bagi jangkamasa yang akan datang. Persoalannya, apakah
Malaysia sudah bersedia? Saya mengambil maklum bahawa hanya 10% daripada
'working population' di Malaysia yang membayar cukai. Saya juga
bersetuju supaya negara perlu mengurangkan kebergantungan di atas
pendapatan daripada sumber petroleum dan gas yang hari ini menyumbang di
antara 35% - 40% daripada hasil negara.
Saya juga menyedari
bahawa tax based kita adalah agak 'narrow'. Maka satu reformasi sistem
percukaian perlu digubal segera supaya ianya bersifat 'broad based' dan
komprehensif bagi menggantikan Sales and Services Tax (SST) yang
menyumbang 7% kepada pendapatan negara.
Namun saya juga
mendesak kerajaan supaya mengamalkan fiscal discipline yang ketat dan
memotong Belanja Mengurus di setiap kementerian.
Di negara
maju, falsafah perlaksanaan GST bukanlah untuk mencipta hasil baru atau
meningkatkan pendapatan bagi negara tetapi untuk memastikan satu
sistem percukaian yang saksama dan menyeluruh. GST juga menjadi satu
rangsangan kepada rakyat untuk meningkatkan simpanan serta tidak boros
dalam berbelanja. Pendek kata, GST bertujuan to redistribute or
diversify, and not increase the tax burden.
Kejayaan
perlaksanaan GST di negara-negara maju adalah infrastruktur sistem
percukaian yang kukuh di mana kadar cukai pendapatan dan kadar GST
bergerak dalam arah bertentangan di mana apabila GST diperkenalkan pada
satu kadar, kadar cukai pendapatan diturunkan untuk offfset bebanan
GST.
Bajet 2014 mencadangkan bebanan GST dikurangkan atau
offset dengan pemberian BR1M dan penurunan kadar minima ke atas cukai
pendapatan.
Malaysia masih belum bersedia untuk perlaksanaan
GST. Ini kerana lebih 40% rakyat mempunyai pendapatan isi rumah kurang
daripada RM2,500 sebulan dan 80% daripadanya adalah orang Melayu dan
Bumiputera. Sudah pasti, GST akan menekan golongan dalam kelompok
berpendapatan rendah dan rakyat miskin.
Apabila membicarakan
soal kemiskinan, saya tidak merujuk kepada golongan miskin tegar sahaja
tetapi yang perlu diberikan perhatian adalah golongan yang mempunyai
bebanan hutang yang tinggi termasuk 'young workers, newly married
couples' dan juga mereka yang mempunyai tanggungan yang ramai.
FOMCA melaporkan sejumlah 47% pekerja muda di negara ini dibebankan
dengan jumlah hutang yang begitu serius. Sementara itu, Kajian Pusat
Pendidikan dan Penyelidikan Pengguna menyatakan lebih 30% daripada gaji
golongan muda digunakan untuk membayar hutang sekaligus mengesahkan
beban dan kesempitan hidup generasi muda dan rakyat secara
keseluruhannya.
Selain itu, perlaksanaan GST akan juga
meningkatkan kadar inflasi yang akan mencengkam kehidupan rakyat yang
berpendapatan sederhana dan rendah.
Hal ini bertambah serius
apabila Bajet 2014 memotong RM7.29 bilion jumlah subsidi kepada rakyat.
Langkah pengurangan subsidi ini akan menyebabkan kos produktiviti
meningkat dan kuasa membeli atau 'purchasing power' rakyat semakin
lemah. Kitaran ekonomi ini juga akan mengakibatkan kadar inflasi terus
meningkat berkadaran dengan langkah perlaksanaan GST pada April 2015.
Persoalannya adakah kerajaan telah meneliti impak sosio ekonomi rakyat
dengan perlaksanaan GST dan pemotongan subsidi rakyat? Penganalisa
ekonomi mengunjurkan tahap inflasi akan meningkat sebanyak 2% apabila
GST dilaksanakan. Jika perlaksanaan GST ini konsisten dengan langkah
pemotongan subsidi yang diumumkan, maka dijangkakan kadar inflasi akan
terus meningkat sehingga kadar 5% pada tahun 2015.
*
Mohamed Azmin Ali adalahTimbalan Presiden Parti Keadilan Rakyat
(KEADILAN), ahli Parlimen Gombak dan ahli Dewan Negeri Bukit
Antarabangsa.